Open je ogen voor schoonheid
Een ode aan de stille pracht van het leven — in licht, klank, natuur en ontmoeting.
Een zomerse verwondering
Soms is het alsof de wereld even stilvalt.
Een geur in de lucht, een klank die blijft hangen, het licht dat anders valt dan anders.
Schoonheid is overal, als je durft te kijken — niet de schoonheid van volmaaktheid, maar die van het hart. Van het gewone dat plotseling bijzonder wordt.
In de zomer, als het leven iets langzamer mag, opent zich de ruimte om het te zien. Een glimp van licht, een kind dat lacht, een hand die helpt. Laat je verwonderen door wat klein is en groots blijkt. Door de liefde die daarin oplicht.
De schoonheid van stilte
Schoonheid leeft in stilte. In het ruisen van het riet, de rust van een zonsondergang, de zachte adem van de ochtend. Wie stil wordt, hoort meer. Wie kijkt, ziet verder. Misschien ontdek je iets dat groter is dan jij. Iets dat je draagt, iets dat je roept. Stilte is niet leeg, maar vol — van aanwezigheid.
Een schelp aan je oor
De zee is ver, maar in een schelp hoor je het ruisen. Alsof de herinnering van het water blijft spreken. Ook jouw leven draagt echo’s van iets diepers. Als je goed luistert, klinkt die fluistering nog na in muziek, in wind, in woorden van troost. Ook dat is schoonheid.
Schoonheid in de natuur
Een bloem die zich opent in het ochtendlicht. Een vlinder op een blad. De geur van pas gemaaid gras. De natuur zingt in stilte van leven, van verbondenheid. Soms hoef je alleen maar stil te staan en te kijken. En dan ineens: daar is het… schoonheid. Een glimp van iets wat je overstijgt.
Verwondering van een kind
Kleine handen die ontdekken. Ogen die alles voor het eerst zien. De lach van een kind is puur. Zonder terughoudendheid, zonder oordeel. In de blik van een kind herkennen we iets heiligs. Alsof we zelf weer even mogen geloven dat het leven goed is, vol belofte.
Een oude boom langs het pad
Hij staat er al jaren. Vol groeven en littekens. De wind strijkt langs zijn takken. Stevig geworteld draagt hij de seizoenen. Zo spreekt de schepping zonder woorden: 'wees niet bang voor de tijd. Laat je vormen, niet verharden. Leef met alles wat komt en gaat’.
Klanken die de ziel beroeren
Muziek vult de ruimte. Soms uit een piano, soms zomaar vanaf de straat. Een melodie raakt je onverwacht. Zonder woorden opent er iets in je. Muziek kent geen grenzen. Ze tilt op, troost, herinnert aan wie je bent. En soms klinkt daarin iets door van de eeuwigheid.
De schoonheid van ontmoeting
Schoonheid zit ook in het samen zijn. In een blik van herkenning, een kopje thee dat samen wordt gedronken, een gesprek dat raakt. In het gewone contact ontstaat soms iets heel bijzonders. Iets wat je niet kunt benoemen, maar wél kunt voelen. Iets dat licht brengt in het alledaagse.
Schoonheid in de tijd van zomer
De zomer nodigt uit tot ontspanning en rust. Tot opnieuw zien wat goed is. Even weg.. in een ander ritme, in een andere omgeving. Zomerlicht op je huid, een vogel in de avond, niets hoeven. Ook dát is genade. De wereld lijkt te zeggen: kijk om je heen. En zie hoe mooi het leven is. Dankbaar leven begint met kijken.
Tot slot: Open je ogen voor de schoonheid
Schoonheid is overal.
In het water dat glinstert, een kind dat lacht,
de stilte van gebed, een hand op je schouder.
Schoonheid tilt je op, opent je ziel, en fluistert iets wat je herkent.
Laat je raken door het leven, de ander, door het mysterie van al dat moois.
