In nevelen gehuld

Geschreven op: 01 november 2022

Mist in de herfst, de nevel over de aarde. Het heeft iets wonderlijks, het dansen van die witte nevels. Maar het zicht wordt ook beperkt en je kunt enkel dat waarnemen wat in je directe omgeving gebeurt.

Als ik dan ’s morgens buiten wandel, reikt mijn gezichtsveld meestal nog geen 50 meter. En ik heb geen idee wat achter de volgende bocht op mij wacht, totdat ik het heb bereikt. De nevel kan hardnekkig zijn, als ik de omgeving ken, is dat geen probleem om mijn doel te bereiken. Maar als ik de omgeving niet ken, en er is mist, dan is het wel wat moeilijker. En als je niet ver kunt kijken, word je onzeker. Waar moet ik afslaan, ben ik nog wel op de juiste weg? Zal ik wel aankomen waar ik heen wil? Zelfs een wegwijzer duikt pas op, als ik er voor sta.

November
De oktobermaand vol kleur gaat voorbij en de meestal natte en koude novembermaand staat voor de deur. Die maand november kan een tijd van bezinning en inkeer zijn, waarin vragen kunnen rijzen, zoals: Hoe zal het gaan deze winter met de energierekeningen, de oorlog, de klimaatverandering? Ook is november de maand om stil te staan bij mensen, die het afgelopen jaar zijn overleden. Dan is het goed om bijvoorbeeld een kaarsje aan te steken in hoop en geloof. Dat geeft troost, uitzicht en kan de mist in je leven doen opklaren.

Tegelijkertijd kan het zijn, dat juist doordat een geliefde is overleden de mist over je leven valt. Het perspectief, het uitzicht voor en over je eigen leven ben je kwijt. De helderheid van denken en alles wat het leven kleurt verbleekt en vervaagd door de grauwe sluier van mist. Door die nevel raak je de oriëntering kwijt, waarheen moet je gaan? De mist kan je moedeloos maken.

Nevel versus leven
De nevel in de natuur. Precies zo kan dat zijn in jouw leven. Wanneer je het woord nevel achterstevoren leest, dan staat er leven… en dat is ook het bijzondere. Want als de nevel in je leven is en je geen hand voor ogen ziet, dan is het goed om stil te staan, stil staan bij jezelf.

Wie ben ik?
Waar ga ik naar toe?
Waar kom ik vandaan?

Wanneer je dat durft aan te gaan kun je je omdraaien en de weg teruggaan: je leven bezien… En misschien dan ook: Wie heeft mij gedragen en steun gegeven in die soms moeilijke weg? Iets wat mij overstijgt…God.

Soms moeten we stilstaan, omkeren en teruggaan, rouwen en loslaten, opstaan om dan met goede moed weer verder te gaan.

Met vertrouwen onderweg
Wanneer er een sluier van nevel over je leven ligt, heb je soms geen zicht meer op een nieuwe morgen waarin het licht doorbreekt in de mist en die de mist doet verdwijnen. Je kunt bang zijn, verdrietig of depressief. Ik kan mij zorgen maken over welke gevaren in de nevel op mij af kunnen komen. Het kan mij beperken, zodat ik geen stap meer durf te zetten.

Maar ook al is het leven in nevelen gehuld, dan nog mag je moedig voorwaarts gaan. Aan de hand geleid en met een lamp voor mijn voet. Vanuit de nevel ontstaat het leven. Ga ik mijn weg in vol vertrouwen, ook als ik geen hand voor ogen zie. Loslaten en de weg naar vertrouwen gaan. Dat betekent voor mij, het begrensde zicht zo aan te nemen zoals het is, zonder te overleggen wat daarin verborgen zou kunnen zijn.

In de nevel van het leven
Mag ik moedig voorwaarts gaan
Geleid door Geestkracht
dat de mist doet opklaren

Contact

In nevelen gehuld

Blog-menu